114- Huzeyfe (r.a)’tan rivayet edilmiştir:
“Resulullah (s.a.v.) bize iki hadis söyledi. Bunlardan birini gördüm. Diğerini(n de olmasını) bekliyorum:
Resulullah (s.a.v.), bize (önce) emanetin; insanların kalplerinin derinliğine indiğini ve sonra da Kur’an indiğini, insanların (emanetin bölümlerini) Kur’an’dan ve Sünnet’ten öğrendiklerini anlattı. Sonra da bu emanetin kaldırılmasından bahsedip:
“İnsan uykusunu uyur. Bu sırada emanet, kalbinden alınıverir de ufacık bir siyah leke halinde izi kalır. Sonra yine uykuya dalar. Bu defa kalbinden emanetin kalan kısmı da alınır. Bunun izi de, kabarcık gibi kalır. Ayağının üzerine bir kor yuvarlanıp da nasıl kabarcık hasıl olur ve içinde bir şey olmadığı halde onu kabarmış görürsün. Onun gibi bir şey. Sonra ufak taşlar alarak onları ayağının üzerinde yuvarladı.
İnsanlar öyle bir hale gelecek ki alışveriş yapacaklar, birinin doğru dürüst hareket ettiği görülmez: “Filan oğullarında güvenilir bir kimse var’ denilecek. Hatta bu adamın kalbinde hardal tanesi kadar iman olmadığı halde onun hakkında: ‘O ne sağlam! O ne zarif! O ne akıllı adamdır!” denilecek.
Huzeyfe sözüne devamla der ki: Vallahi, öyle günler gördüm ki, sizin hanginizden alışveriş yapacağım diye hiç gam yemezdim. (Çünkü alışverişte bulunduğum kimse müslümansa bana ihanetten ona dini men ederdi. Hıristiyan yada Yahudi ise ona da amiri izin vermezdi.
Bugün ise sizlerden filan ve filandan başka hiç kimseden alışveriş yapamaz oldum.