3341- Semüre (b.Cündüb)r.a’den şöyle rivayet edilmiştir. Derki: Rasûlullah (s.a) bize hitab edip: “Filan oğullarından burada kimse var mı?” diye sordu.Kimse cevap vermedi. Sonra tekrar; “Filan oğulllarından burada kimse var mı?” dedi. Yine kimse cevap vermedi. Rasûlullah (s.a) üçüncü defa tekrar; “Filan oğullarından burada kimse var mı?” buyurdu. Bu sefer bir adam kalkıp: Ben varım ya Rasûlallah! dedi. Hz. Peygamber: “Önceki iki seferde niçin cevap vermedin? Şüphesiz ben sizin için sadece hayır anarım. Arkadaşınız, borcuna mukabil hapsedildi (cennete sokulmadı)” buyurdu. (Semüre der ki:) O adamı, arkadaşının bütün borçlarını öderken gördüm. Öyle ki, artık ondan bir şey isteyen hiç kimse kalmadı. Ebû Dâvûd şöyle dedi: (Hadisi Semüre’den nakleden Sem’ân), “Müşennec’in oğlu Sem’an’dır.

3342- Ebû Mûse’l-Eş’arî (r.a)’den, Rasûlullah (s.a)’in şöyle buyurduğu rivayet edilmiştir: “Allah katında; nehyettiği büyük günahlardan sonraki en büyük günah; kişinin ödeyecek mal bırakmadan, borçlu olduğu halde Allah’ın karşısına çıkmasıdır.”

3343- Câbir (r.a)’den rivayet edilmiştir; der ki: Rasûlullah (s.a), borçlu olarak ölenin cenazesini kılmazdı. (Bir gün) bir cenaze getirildi. Rasûlullah (s.a): “Onun borcu var mı?” diye sordu. Evet, iki dinar borcu var, dediler. “Arkadaşınızın namazını kılınız” buyurdu. Bunun üzerine, Ensar’dan olan Ebû Katâde; O iki dinarı ben yükleniyorum, Ya Rasûlallah, dedi. Hz.Peygamber de adamın namazını kıldı. Allah (c.c), Rasûlü’ne fetihler müyesser buyurunca Efendimiz: “Ben her mü’mine kendi nefsinden daha evlâyım. Her kim borç bırakırsa (borçlu ölürse) onu ödemek bana aittir. Kim de mal bırakırsa vârislerine aittir” buyurdu.

3344- İbn Abbas (r.anhuma)’dan rivayet edilmiştir; der ki: Rasûlullah (s.a) bir kafileden, yanında parası olmadığı halde bir dana satın aldı. Danaya kâr verildi, Rasûlullah da sattı. Kârı, Abdülmuttalib oğullarının muhtaç kadınlarına dağıttı ve: “Bundan sonra yanımda parası olmadan hiçbir şey satın almayacağım” buyurdu.