267- Huzeyfe (r.a)’den rivâyete göre, şöyle demiştir: Rasûlullah (s.a.v), ashabından biriyle karşılaştığında onunla musafaha yapar ve hayır dua ederdi. Bir gün erken saatlerde O’nu gördüm ve yolumu değiştirerek O’ndan uzaklaştım. Gün yükseldiğinde (gusül abdestimi almış olarak) O’nun yanına geldim; Rasûlullah (s.a.v): “Seni sabahleyin gördüm hemen yönünü değiştirdin ve benden uzaklaştın, sebebi nedir?” buyurdular. Ben de: “Cünüp idim, bana dokunursun diye çekindim” dedim. Bunun üzerine Rasûlullah (s.a.v) şöyle buyurdular: “Müslüman hiçbir zaman pis olamaz.”
(Tirmizî, Tahara: 89; Buhârî, Gusül: 26)

268- Yine Huzeyfe (r.a)’den rivâyete göre, şöyle demiştir: “Cünüp olduğum bir vakit, Rasûlullah (s.a.v) bana rastladı ve ilgilenip elini uzattı. Ben de: “Cünübüm” dedim. Bunun üzerine Rasûlullah (s.a.v) şöyle buyurdu: “Müslüman asla pis olmaz.”
(Buhârî, Gusül: 24; İbn Mâce, Tahara: 80)

269- Ebû Hüreyre (r.a)’den rivâyete göre, şöyle demiştir: Cünüp olduğum halde
Medine sokaklarından birinde Rasûlullah (s.a.v) ile karşılaştım ve çabucak kendisinden uzaklaşıp gusletmeye gittim ve o anda beni kaybetmiş oldu. Bir süre sonra yanına vardığımda: “Neredeydin? Ey Ebû Hüreyre!” buyurdu. Ben de: “Ey Allah’ın Rasûlü! Cünüp olduğum halde bana rastladın, ben de gusletmeksizin sizinle birlikte olmayı hoş görmedim” dedim. “Sübhanallah! Müslüman pis olmaz” buyurdu.
(İbn Mâce, Tahara: 80; Tirmizî, Tahara: 89)